Owoce miłości

- Kurdeczka, wszystko przez Gertrudę - pomyślał z lekkim obrzydzeniem przełykając kolejny kęs galarety z nóżek wieprzowych.
- Ciągle mi wpycha kurdeczka ten jęzor do paszczy i człowiek później chodzi taki odupiały - spojrzał na nieopalone włosy, a właściwie te, których zapomniał opalić, i teraz wystające z kolejnego kęsa. Zamknął oczy i połknął popijając solidnym łykiem wódki.
Spojrzał w okno i wtedy zobaczył światła zbliżającego się samochodu.
- Ki diabeł kurdeczka - zamruczał wstając i chowając siekierę za pazuchę. Gdy na podwórku zachrzęściły koła samochodu, Euzebiusz stał już w drzwiach i czekał na niespodziewanych gości.
- Dobry wieczór gospodarzu - z auta wyszedł młody, przystojny mężczyzna.
- Bry kurdeczka - leniwie odparł zapalając papierosa.
- Chyba zgubiliśmy się, znalazłoby się jakieś łóżko na noc? A może nawet na kilka dni? - uśmiech rodem z reklamy firmy dentystycznej zagościł na twarzy przybysza.
- Dobrze zapłacimy - dodał.
W sumie... kurdeczka, czemu nie. Na pięterku mom pokoik.

- Wiesz, trochę się go boję... on jest taki surowy i groźnie wygląda. No i jeszcze te cztery zęby - Agnieszka tuliła się do piersi Adama.
- Spokojnie maleńka, jestem przy tobie - objął ją i pieszczotliwie pogłaskał po głowie.
Spojrzała mu w oczy, Adam uśmiechnął się i ją pocałował. Pierwszy pocałunek był przelotny, niczym muśnięcie porannej bryzy, ale już następne prześcigały się w namiętności. Wkrótce zwarli się w miłosnym uścisku, a dłonie ponownie odkrywały zakazane krainy ich ciał. Sutki Agnieszki prężyły się z podniecenia, ale jakby tego było mało, Adam postanowił popieścić je języczkiem. Aga mruczała z rozkoszy, ale gdy jego ręka powędrowała w kierunku łona, przytomnie zapytała:
- Gumkę masz?
- Mam - szepnął.
A gdy pierwsze fale rozkoszy rozlały się po jej ciele, jej umysł domagał się już tylko jednego...

- Kurdeczka, chałupę mi rozwalą, spać nie można - Euzebiusz odruchowo chwycił trzonek siekiery. Na szczęście krzyki i jęki ucichły, miarowe stukanie o ścianę również. Tej nocy kochali się pięciokrotnie, nic dziwnego, iż szybko usnęli w swych objęciach.

Zbliżało się południe, Euzebiusz kręcił się koło auta gości nie mogąc się zdecydować czy próbować otworzyć drzwi, czy też tylko zajrzeć przez szybę. Wtedy otworzyło się okno na poddaszu. Adam ziewnął i przeciągnął się.
- Dzień dobry gospodarzu - krzyknął tłumiąc kolejne ziewniecie.
- A to się kurdeczka jeszcze okaże - Euzebiusz po nieprzespanej nocy wyraźnie był bez humoru.
- Aleście kurdeczka hałasowali - powiedział z wyrzutem.
- Przepraszam gospodarzu, ale zażywaliśmy owoców miłości - Adam uśmiechnął się filuternie i puścił oko.

Euzebiusz zdębiał. Miał dziwne wrażenie, że ta bajka już kiedyś się wydarzyła, już gdzieś to słyszał... Podrapał się po kroczu i doznał olśnienia. Tak, to był kawał, który Stach opowiadał latem na wyrębie. No wtedy jak później Zenkowi rozpieprzyli butelkę na głowie, bo zaczął się dobierać do Czesławy, żony Stacha. Cześka zimne piwo im przyniosła.
Spojrzał na chłopaka i rzucił zapamiętaną ripostą:
- A kurdeczka zażywojcie se, ino mi pestek nie rzucajcie, bo mi się indyk dławi!
Adam nie zareagował, przynajmniej nie od razu. Oszołomiony przyglądał się indykowi stojącemu przy nodze Euzebiusza. A ten dumnie prężył swoją pierś przyozdobioną w łowickie wzory wełnianego kubraczka, który Gertruda w odruchu litości zrobiła na drutach.
- Pestek? A nie skórek? - nagle zrozumiał co do niego powiedział gospodarz. - Ciekawe jak on z tych gumek pestki zrobił - pomyślał Adam wracając do budzącej się Agi.