Rower

Od dwóch lat Paweł był doradcą finansowym. Ale nie jakimś tam pierwszym lepszym leszczem, którego szczytem możliwości jest naciągnięcie staruszki na marny kredycik, po to, by mogła pojechać do Lichenia. Jego stać było na coś więcej. Na przykład bezdomnego, który od trzech lat spał we własnej nogawce naciągnąć na kredyt samochodowy, by teraz mógł spać w wymarzonym Seicento.

Życie Euzebiusza to właściwie jedno wielkie rżnięcie. Za dnia rżnął, by wieczorem się urżnąć. Ale wczoraj pomylił kolejność i sobie oderżnął. Konkretnie to palec.
Wskazujący znaczy się.
Bo Euzebiusz był drwalem.
I gdy tak siedział tępym wzrokiem przyglądając się Wskazującemu, olśniło go. Bo zrozumiał, że już nigdy w życiu nic nikomu tym palcem nie pokaże. Poruszony swoim losem zalał się łzami wielkimi jak cycki Gertrudy z monopolowego. Na szczęście mielony przygotowany na drugie śniadanie był owinięty w Rzeczpospolitą, a w tejże ogłaszał swe usługi kredytowo-finansowo-ubezpieczeniowe Doradca Paweł. Ogłoszenie, choć lekko podeszło już tłuszczem, wciąż wabiło bogactwem użytych czcionek.
Euzebiusz chwycił za telefon i... ponownie zalał się łzami.
- Kurdeczka, no jak ja bez Wskazującego dzwonić mam? - rzucił ni to do siebie, ni to do Giertycha zerkającego z sąsiedniej reklamy kancelarii prawnej.
Olśnienie przyszło wraz z pierwszym drżeniem rąk i mdłościami. Euzebiusz dostrzegł, iż ma jeszcze w zapasie dziewięć palców. Zanim stracił przytomność oraz prawie pół litra krwi zdążył się jeszcze umówić z Pawłem na podpisanie umowy.

Niestety, najnowsza wersja Navigona, którą na pokładzie miał ostatni nabytek Pawła - Land Rover Range Rover Sport Supercharged HSE o mocy porównywalnej z włożeniem do majtek wściekłej łasicy - nie znalazła miejsca zamieszkania Euzebiusza. Dopiero, gdy Paweł dopytał w monopolowym, udało mu się trafić pod podany adres.
Widok, jak jawił się jego oczom śmiało mógł konkurować z czołowym zderzeniem TIRa bezdusznie pędzącego prosto pod koła Daewoo Tico, jakie ostatnio widział na stronie Youtube.
- Kurdeczka, fajno fura pan mosz – gdy Paweł spojrzał na stojącego w drzwiach domu Euzebiusza, na chwilę zapomniał o oddechu.
- Żem se trochu kurdeczka palec urżnął. Sie pan nie nerwuje, ta krew to kurdeczka z niego – wskazał na kikuta palca.

- Tak więc mam dla pana fantastyczny plan ubezpieczeniowy na najbliższe 25 lat. Otóż wpłaca pan każdego miesiąca po 450 zł, które my inwestujemy na Grenadynach. Te pieniądze tam pracują...
- Ale niby kurdeczka jak pracują? - wtrącił Euzebiusz.
- To skomplikowane, po prostu proszę uwierzyć, że pracują i pomnażają się.
- Pan se ze mnie kurdeczka durnia nie rób, bo ja kurdeczka gupi nie jestem, szkołę się skończyło, a raz kurdeczka, to nawet dyrektorka mie po głowie pogłaskała. Znaczy żem nie jest gupi, bo kurdeczka gupiego to by nie tknęła, no nie? No to jak one pracują? W tych Granatach kurdeczka może jakieś lasy są? Bo drwal to zarobi, że kurdeczka hoho.
- Tak, są tam lasy i dlatego one tam zarabiają – odparł zrezygnowanym głosem Paweł.
- Gówno pan wisz kurdeczka, se przypomniałem, żem raz w szkole mape oglądał i na Grenlandii ino lód kurdeczka. Mów chłopie po prawdzie, bo jak kurdeczka Bóg mi miły sikiere wezme i łeb upierdolę.
- Spokojnie panie Euzebiuszu, chodzi o Grenadyny, a nie o Grenlandię. Tam są lasy. Ogromne, z wielkimi drzewami z drewna – Paweł niezauważalnie przełknął ślinę czekając na reakcję.
- A to kurdeczka wchodzę w to!
- Świetnie, więc jak już mówiłem, przez 25 lat każdego miesiąca wpłaca pan po 450 zł, a potem wypłacamy panu te pieniądze dodając do każdej wypłaty aż 50 zł. Czyli przez następne 25 lat dostaje pan od nas równiutkie, okrągłe 500 zł – promienny uśmiech który zagościł na twarzy Pawła miał być wizualnym zapewnieniem, iż oferta naprawdę jest genialna.
Euzebiusz milczał, ale w jego głowie, a także na dziewięciu palcach rąk ukradkiem wsuniętych do kieszeni trwał intensywny proces myślowy.
- Kurdeczka – zaczął nieśmiało – to będę miał jakieś 75 roków jak zaczniecie mi płacić.
- Jest bystrzejszy, niż mi się wydawało – pomyślał Paweł i głośno dodał - No tak, ale przez następne 25 lat będzie Pan żył jak król, jeżeli tylko pan zechce, to może nawet odwiedzić Grenadyny i swoje pracujące pieniądze – doradcy wydawało się, iż ta uwaga załatwi sprawę ostatecznie.
Nie mylił się.

- Mówiłem kurdeczka dziadowi, że dyrektorka mie po głowie pogłaskała, to sie uparł - Euzebiusz otarłszy zakrwawione dłonie o poły kufajki z pietyzmem otworzył drzwi Rovera. Wahał się. Jasnobeżowa, skórzana tapicerka onieśmielała go. Wrócił do izby, wziął z wieszaka płaszcz Pawła i rozłożył go na siedzeniu samochodu.
Kierownica wyglądała jak kokpit statku kosmicznego, miała mnóstwo przycisków. Euzebiusz zaczął je po kolei wciskać. Jeden z nich włączył radio. Śpiewał niejaki Pajujo: 

Kupiłem sobie bardzo, bardzo fajny rower

Ma on bagażnik i siodełko kolorowe
Jest cały zielony, z tyłu lampa jest czerwona 
Jeżdżę nim po polach i po okolicznych rowach 

Kurdeczka – pomyślał – trza będzie przemalować.