czwartek, 26 września 2013

Jestem jak bez­domny wędro­wiec al­bo sa­mot­ny ptak lecący donikąd...


33 komentarze:

  1. Tekst przygnębiający.
    Zdjęcie urzekające.

    OdpowiedzUsuń
  2. Odpowiedzi
    1. W siną dal... czy jaki tam jest inny kolor.

      Usuń
    2. on jakby tak bardziej w stronę światła leci :)

      Usuń
    3. Światło? Tunel? Nadzieja? Cokolwiek to jest, faktycznie - on tam leci.

      Usuń
  3. The bird has the natural advantage.

    Greetings,
    Filip

    OdpowiedzUsuń
  4. kiedys Maz moj spiewaL;
    "Doklad tak idziesz, idziesz idziesz,
    doklad ? skad?
    Bez przerwy idziesz, idziesz, idziesz
    dokad to?
    Czy tam gdzie w oku blysnie laz?
    czy ktos pokocha Cie, czy tam?
    dokad tak idziesz, idziesz, idziesz?
    Skad?"

    OdpowiedzUsuń
  5. Cię poniosło wysoko, zawsze lepiej w samotności i w siną dal,
    Fotka jak zwykle bezbłędna, podziwiam i zazdroszczę tego lotu...
    http://eksperyment-przemijania.blog.onet.pl/
    http://kadrowane.bloog.pl/

    OdpowiedzUsuń
  6. Ptaki nigdy nie leca donikad...
    A ludzie... zawsze maja wybor... trudny, ale JEST
    Serdecznosci
    Judyta

    OdpowiedzUsuń
  7. Zastanawiam się skąd w facecie tyle nostalgii i tak wrażliwe oko... Hej! to nasza, kobieca domena:)
    Choć samotny to latasz wysoko i więcej z góry widzisz. To nazywa się... wolność! Nawet jeśli tylko mentalna...
    A wiesz, że wszystkie szczyty zdobywa się głównie samotnie. Samotne loty nie muszą być smutne, moga być twórcze. Ja tam lubię swoja pogodną samotność, i tę niepogodną też :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zawsze taki byłem, przez co dość łatwo mnie ranić. I jak ktoś o tym wie, to robi to doskonale. Niestety, bywa, że są to też osoby, na których mi zależy. Traktują mnie jak wentyl bezpieczeństwa.

      Usuń
    2. Odnajduje w tobie siebie sprzed lat. Teraz juz nie mozna mnie tak latwo zranic, ani tym bardziej obrazic Lata pracy nad soba i twardy chlop jestem! :) milego weekendu:)

      Usuń
    3. Zranić a obrazić to u mnie dwie różne rzeczy. O ile to pierwsze łatwo osiągnąć, przy drugim to już trzeba się namęczyć.

      Usuń
  8. To co? Znów wędrujemy?
    Tak jakoś mi się automatyczni skojarzyło...

    OdpowiedzUsuń
  9. Zdjęcie niesamowite. Bardzo mi sie podoba.

    OdpowiedzUsuń
  10. A ja jestem drzewem. Bo tak i już :)))))

    OdpowiedzUsuń
  11. Jakże on tak, sam? Na tym pochmurnym niebie?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Może został puszczony w trąbę? Choć nie, ptaki mają dzioby, więc może dostał w dziób :)

      Usuń
  12. Ale on przecież ma jakiś cel?

    OdpowiedzUsuń
  13. Z ptakami jak z naszymi myślami, unoszą się gdzieś ponad nami. Wrażenie wolności.
    A bociuś co tak w te ciemne chmurzyska?... a nie, widzę wyjście:) Piękne zdjęcie!

    OdpowiedzUsuń
  14. Una gran imagen llena de misterio, me gusta, un saludo, Rodisi

    OdpowiedzUsuń

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...