czwartek, 24 kwietnia 2014

Wyspa


61 komentarzy:

  1. Wyspa jest śliczna. Smutna chyba, bo Kuba Badach tak smętnie śpiewa.
    Oj, niedobrze...
    Pozdrawiam:-)

    OdpowiedzUsuń
  2. Są tam jacyś rozbitkowie? Piękny krajobraz.

    OdpowiedzUsuń
  3. Wyspa to miejsce wywołujące wyobraźnię, ciekawość... Wyspa intryguje... Nie wiem, jak u pozostałych, ale u mnie widok tak piękny wywołuje zazdrość- nie smutek i nostalgię, bo tam w oddali, gdzie nas nie ma zawsze się żyje lepiej...
    W gruncie rzeczy to każdy z nas na swój sposób jest samotną wyspą, skrywającą w swoim wymiarze smutki i tragedie...
    Pozdrawiam serdecznie
    http://eksperyment-przemijania.blog.onet.pl/

    OdpowiedzUsuń
  4. Chmury szukają w wodzie swojego oblicza.Idąc po lustrze wody odnajdziesz siebie.

    OdpowiedzUsuń
  5. Jaki piękny ten tekst :)

    Asia ma rację, jesteśmy wyspami, ale tworzącymi archipelag. Mamy butelki i możemy w nich wysyłać listy. Możemy budować tratwy, możemy zapalić ognisko i dawać znaki dymne mieszkańcom innych wysp...No i własnie to robimy. Hop, hop! Daję znak dymny! :))

    OdpowiedzUsuń
  6. czy to Norwegia?!

    ....pięknie :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nie, Słowacja. Jezioro Orawskie, a ten ośnieżony szczyt, to Barania Góra.

      Usuń
  7. Beautiful landscape, quiet place

    OdpowiedzUsuń
  8. Na wyspie się wyśpię ;) o ile dopłynę!

    OdpowiedzUsuń
  9. Bardzo urokliwe zdjęcie. Ja jednak wolę stały ląd.

    OdpowiedzUsuń
  10. Piękna wyspa, miałam pytać, skąd ją wziąłeś, ale już widzę odpowiedź:)

    OdpowiedzUsuń
  11. Mogłabym tam zamieszkać i codziennie dopływać swoją motorówką na ląd :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Are wonderful the tonalities and reflections from this photograph.

    kisses

    OdpowiedzUsuń
  13. Śliczne... ale posłuchać wolę tej Wyspy :) http://www.youtube.com/watch?v=KNr9zTTmBso

    OdpowiedzUsuń
  14. To taki synonim człowieczego istnienia... ;)

    OdpowiedzUsuń
  15. Zdjęcie urokliwe. Posłuchałam... zabolało... Znowu...
    Nie rozumiem. Zaglądam tu, czytam słucham i to czasem tak bardzo boli. Ale wracam... Chyba coś ze mną nie jest w porządku... A może dlatego, że czasem przejmujące piękno wynagradza takie chwile? Może potrzebuję czasem... prawdy? Może czasem znajduję tu klucz, którego szukałam? Nie wiem...
    Ale dziękuję.

    OdpowiedzUsuń
  16. Piękny widok, jest na co popatrzeć :)

    OdpowiedzUsuń
  17. I nie jest to wyspa Robinsona, ale za to na wyciągnięcie dłoni dla każdego.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. W naszych wewnętrznych miastach nosimy takie wysp samotności. I cmentarze miłości.

      Usuń
  18. Uniosły się mgły i utopia przybrała realny i zachęcający kształt...

    OdpowiedzUsuń
  19. Mmm, beautiful, like the reflections in the water there..
    All the best.

    OdpowiedzUsuń
  20. ciekawe jak wygląda we mgle, pewnie bajecznie :)

    OdpowiedzUsuń
  21. Podobno człowiek nie jest samotną wyspą... czy jakoś tak.

    OdpowiedzUsuń
  22. wyspa jak wyspa, a zdjęcie piękne :)

    OdpowiedzUsuń
  23. Absolutnie świetne zdjęcie, wyspa przyciąga uwagę a także kolory i super kadr :)

    OdpowiedzUsuń
  24. A to dopiero ciekawe, nigdy taka mysl mi nie przeszla przez glowe, a o samotnosci stale sie przeciez mysli.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Samotność przybiera różne formy. Nawet balkonu bez poręczy.

      Usuń
  25. Tajemnicza, dzika wyspa. Z wielką ochotą, (przepraszam za wyrażenie) pobyczyłabym się na niej... Ależ mi się marzy taki urlop. Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  26. nasz azyl na morzu samotności... takie pierwsze skojarzenie, a zdjątko sliczne, terapełtycznie wręcz koi zmysly, pozdrówka!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Albo skorupa, do której chcę się schować.

      Usuń
    2. czyli też - swoisty azyl :) gorzej jak nie mamy takiej wyspy i musimy trwać dla świata wbrew potrzebie ucieczki, chocby chwilowej...

      Usuń

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...