środa, 26 lutego 2020

Kto wie, co zakręt bliski kryje...

 


Kto wie, co zakręt bliski kryje,
Drzwi tajemnicy, dziwną ścieżkę.
Tylem ją razy w życiu mijał,
Aż przyjdzie chwila, gdy nareszcie
Otworzy mi się droga nowa.
Tam, dokąd księżyc nam się chowa,
I zaprowadzi mnie najdalej,
Ta, skąd nad Ziemią Słońce wstaje.


J.R.R. Tolkien

sobota, 15 lutego 2020

Edzisław


Dziś w pracy spotkałem kobietę, która rozmawiała ze swoim psem. Na dodatek twierdziła (nie mam pojęcia na jakiej podstawie), że on ją rozumie...
Gdy wróciłem do domu, wszystko opowiedziałem mojemu kotu Edzisławowi. Aleśmy się uśmiali...

niedziela, 9 lutego 2020

A droga wiedzie w przód i w przód...

 
 

A droga wiedzie w przód i w przód
Choć zaczęła się tuż za progiem –
I w dal przede mną mknie na wschód,
A ja wciąż za nią – tak jak mogę…
Skorymi stopy za nią w ślad –
Aż w szerszą się rozpłynie drogę,
Gdzie strumień licznych dróg już wpadł…
A potem dokąd? – rzec nie mogę. 

Tolkien

poniedziałek, 3 lutego 2020

Zawieszony między światy...





Światło… Czuję jego blask, pławię się w nim. Daje mi wolność i bezpieczeństwo. Światło to dobro, więc ja jestem dobry i wszyscy to widzą. Bo w świetle widzę i jestem widziany. A czasem podziwiany. Gdzieś w oddali jest mrok, ale nie czuję niepokoju. Światło mnie broni, światło mnie chroni, światło mi pomaga…
Mrok… Jest bezpieczny. Jest mój, bo jest wolnością i swobodą. Dba o mnie, daje komfort bycia sobą. Jest dobry, bo pomaga dobru być prawdziwym. Skrywa moje tajemnice, uczucia, moje życie. Na granicy mroku widzę światło, ale jego blask to niewola. Mrok mnie przed nią chroni…




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...