Wakacje czas zacząć...

Ukraina... gdzieś w Beskidach

 

Złóż ręce tak by sen zaczerpnąć, tak jak się czerpie wody ziarno, a przyjdzie las: zielony obłok i brzozy pień jak struna światła

Poleńko, pole...

Poleńko, pole
Poleńko, szerokie pole
Jadą po polu bohaterowie
Bohaterowie należący do przeszłości

Wiatr rozwieje
Eh, po tym zielonym polu
Ich śmiałe pieśni
Pieśni należące do przeszłości

Tylko zostawi
Ich samotnie ze swą chwałą
I na zapylonej drodze
Na końcu tej drogi

Poleńko, pole
Widziało wiele goryczy
Było skąpane w krwi
Krwi należącej do przeszłości

Dom to miejsce, gdzie dusza rozbiera się do naga. Dom to miejsce, gdzie można zdjąć maskę i dać się domowi pogłaskać po policzku. Dom kołysze do snu. Dom nie ocenia, nie rozlicza, dom kocha bezwarunkowo i bezinteresownie. Tylko dom tak kocha. Jeśli jest prawdziwym domem

 

I trze­ba być wiel­kim przy­jacielem i moc­nym przy­jacielem, żeby przyjść i prze­sie­dzieć z kimś całe po­połud­nie tyl­ko po to, żeby nie czuł się sa­mot­ny. Odłożyć swo­je ważne spra­wy i całe po­połud­nie poświęcić na trzy­manie ko­goś za rękę.

Jak górskie szczy­ty dookoła pat­rzy­my na siebie od­se­paro­wani do­lina­mi, za du­zi, aby przem­knąć niepos­trzeżenie obok, za ma­li, by dot­knąć nieba